Optimaal leren en leven voor iedereen
Lees voor

Over impact, doorzettingsvermogen en kansen

In Kempenhaeghe zien we veel verschillende patiënten: kinderen en volwassenen in alle leeftijden, met of zonder lichamelijke handicaps, met of zonder verstandelijke beperkingen. Eén ding hebben ze gemeen. Hun problematiek is complex, vaak moeilijk behandelbaar en altijd met een grote impact op hun leven.

In Kempenhaeghe zetten we elke dag opnieuw een stap extra om de zorgvragen van deze mensen uiteen te rafelen en een aanknopingspunt voor een oplossing te vinden. Dat vraagt om doorzettingsvermogen; van ons maar nog veel meer van de patiënten zelf. Samen gaan we voor kansen, voor wat wél kan. Van een aantal patiënten mochten we hun verhaal optekenen. Om hùn perspectief te laten zien en het perspectief dat Kempenhaeghe hen biedt. Daarvoor bedanken we hen zeer.

BS Devi 3
Lees voor

"Samen zoeken naar oplossingen"

Als je kind gezond geboren wordt, hou je geen rekening met een ernstige aandoening als epilepsie. Ook niet als er kleine dingetjes opvallen aan zijn ontwikkeling en gedrag. Sandra Melgers kan daarover meepraten. Haar zoontje Devi ontwikkelde zich normaal, tot hij op vierjarige leeftijd een epileptische aanval krijgt. Sindsdien is alles anders.

“We werden gebeld door de opvang. Devi zakte weg en reageerde niet meer. Ik ben meteen met hem naar de huisarts gegaan, en van daaruit met spoed naar het ziekenhuis. De onderzoek gaven niet direct duidelijkheid, maar op de EEG een week later was duidelijk te zien dat er sprake was van epilepsie.”

Verder lezen

Berkenschutse Sophie school de Borch in Rosmalen 2
Lees voor

"Gewoon naar school dankzij inspanningen zorgteam"

Sofie is een vrolijk meisje van tien jaar en zit in groep zes van een basisschool in Rosmalen. Een meisje zoals zovelen. Maar omdat Sofie epilepsie heeft, krijgt ze speciale begeleiding vanuit De Berkenschutse zodat ze, net als de meeste andere tienjarigen, naar een reguliere school te gaan.

Sofie werd gediagnosticeerd met epilepsie toen ze in groep 4 zat. Haar moeder Leonie vertelt: “Sofie is altijd een dromertje geweest. Achteraf bleek dat absence-epilepsie te zijn. Als ze een absence heeft, dan maak ze bepaalde bewegingen met haar handen en ogen. Of ze stopt bijvoorbeeld met fietsen, midden op de rotonde.”

Verder lezen