Loes: 'Belangrijk dat patienten zelf de regie houden'

Eigen keus

Dat patiënten met een complexe aandoening zelf regie pakken op hun behandeling is niet vanzelfsprekend. Loes: “Ik hecht eraan dat patiënten zelf bewust kiezen. Als de arts een bepaalde behandeling voorstelt, hoe hou je dan in de gaten wat je zelf wil? Veel mensen die een arts bezoeken, denken al snel ‘het zal wel goed zijn wat de dokter zegt’. Maar als je - noodgedwongen - vaak een arts moet bezoeken, is het des te belangrijker dat je zelf weet wat je wil en hoe je dat laat zien.

Ik ondersteun patiënten bij het maken van hun eigen keuzes. Ook bij keuzes in hun dagelijks leven. Wie ondanks een zware ziekte stilstaat bij wat hij belangrijk vindt in zijn leven, is beter in staat om zelf te bepalen of een behandeling bij hem past.”

Loes vervolgt: “Als zorgverleners moeten wij niet denken dat wij het allemaal weten. Natuurlijk hebben wij onze kennis, maar een patiënt weet ook veel: wat hij belangrijk vindt in zijn leven, hoe zijn ziekte bij hem werkt. Wat goed is voor de ene persoon, is niet automatisch ook goed voor een ander.

Jezelf ontwikkelen

Loes begon dertig jaar geleden in Kempenhaeghe als oproepkracht op het voormalige instellingsterrein. Na op dit vroegere ‘Providentia-terrein’ in de zorg voor onze veelal verstandelijk gehandicapte bewoners te hebben gewerkt, stapte Loes over naar de polikliniek van het epilepsiecentrum. In de periode dat ze daar werkte als verpleegkundige te starten volgde Loes de opleiding zorginnovatie en daarna de masteropleiding tot verpleegkundig specialist. Later werd ze ook actief als wetenschappelijk onderzoeker.

Loes vervult het liefst een innovatieve rol in haar werk en waardeert de mogelijkheden en kansen die Kempenhaeghe daarin biedt. Haar promotieonderzoek verrichtte ze naast haar fulltimebaan. “Ik heb veel uren vrijgemaakt, ook in mijn vrije tijd. Maar het doen van onderzoek is leuk en uitdagend. Het heeft voor extra verdieping in mijn werk gezorgd.

Ondersteuning bij zelfvertrouwen patiënt

Ik werk met epilepsiepatiënten en met kinderen met een neurologische leerstoornis. Dat zijn ingrijpende aandoeningen die veel onzekerheid met zich meebrengen. Als dan iemand mij belt met een vraag stelt en ik diegene zodanig kan begeleiden dat hij tijdens het gesprek zélf het antwoord op de vraag geeft, vind ik dat prachtig. Ik help op de achtergrond, niet op de voorgrond. Zo’n gesprek kan iemands zelfvertrouwen versterken. Patiënten ervaren dan dat ze zelf heel goed weten wat het beste is voor hen.”